- potępić się
- potępić się {{/stl_13}}{{stl_7}}'o wielu ostrych przedmiotach: ulec stępieniu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Potępiły się wszystkie noże. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
potępić się
Look at other dictionaries:
potępić — dk VIa, potępićpię, potępićpisz, potępićtęp, potępićpił, potępićpiony potępiać ndk I, potępićam, potępićasz, potępićają, potępićaj, potępićał, potępićany 1. «uznać coś za złe, ocenić negatywnie, uznać kogoś winnym czegoś; zganić, napiętnować»… … Słownik języka polskiego
rzucić — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
rzucać — 1. pot. Rzucać mięsem, posp. mięchem, wulg. kurwami «używać wulgarnych, obraźliwych słów; przeklinać»: (...) zamknęła się z zespołem w sali prób, mnie kazała zostać na widowni, i tak się darła, tak rzucała mięsem, że na rynku było słychać (...).… … Słownik frazeologiczny
potępienie — n I 1. rzecz. od potępić. 2. lm D. potępieniepień «ocena, wyrok potępiający» Ich postępowanie spotkało się z ogólnym potępieniem. 3. «w religii chrześcijańskiej: utrata zbawienia, kara piekła» zwykle w wyrażeniu: Wieczne potępienie … Słownik języka polskiego
wykląć — dk Xc, wykląćklnę, wykląćklniesz, wykląćklnij, wykląćklął, wykląćklęła, wykląćklęty, wykląćkląwszy wyklinać ndk I, wykląćam, wykląćasz, wykląćają, wykląćaj, wykląćał, wykląćany 1. «wyrzec się kogoś, potępić go przeklinając» Wykląć własne dziecko … Słownik języka polskiego
